Daar ben ik weer!

Hallo lieve mensen!

Daar ben ik dan weer! Terug in NL. Gistermorgen om 11 uur stond er een welkomstcomitee met spandoek te wachten op Schiphol. Wat heel erg welkom was na 26 uur onderweg te zijn geweest. Het was fijn iedereen weer te zien. Dus Mama en papa, opa en oma, Jimmy, Yvonne en Renske, Ronald en Marga: super bedankt dat jullie er waren.

In Duiven aangekomen hield het nog niet op, want een aantal mensen in de straat had de vlag uitgehangen en er hing een groot spandoek met: "Welkom thuis Roxanne" en kreeg ik bloemen. Ook super dus, want ik had dit alles niet verwacht. Dus buurtjes ook bedankt voor het denken aan mij.

Ook kreeg ik een aantal smsjes, wat ook erg leuk was. Iedereen is er blij mee dat ik er weer ben, erg leuk.

Thuisgekomen voelde ik me nog niet echt moe, dus ik heb verteld, mijn homevideo bekeken (kom 't zien, kom 't zien) en gezellig gekletst. Rond half 6/6 uur begon ik alleen aardig te chrashen (half 12/12 uur 's avonds in OZ) dus ik heb mezelf wakker kunnen houden tot het eten, en om 7 uur lag ik lekker in bed. Tot kwart over 6 geslapen vanochtend en rond 7 uur opgestaan en ontbeten. Om 9 uur werd ik alleen heel erg misselijk en ben ik op bed gaan liggen en heb ik weer tot 12 uur geslapen:)

Wat er nu precies gaat gebeuren, nu ik weer in Nederland ben, weet ik niet precies. Ik heb geen flauw idee van wat ik nu wil. Werken, maar wat en waar, misschien toch nog studeren, nog reizen, ik weet het niet. Daar ga ik nu eerst dus over nadenken en dan komt dat ook wel weer goed. Ik mis Australie alleen al wel hoor!

Maar goed: nog even de laatste week in Australië!
Vrijdag 27 april gingen we dus in de auto richting Sydney. Zaterdag gingen we 's morgens eerst een ritje met de trein maken, (zo'n trein die een rondje maakt door het centrum.) omdat Cath dat beloofd had aan de kids. Halverwege ben ik uitgestapt en heb ik een tourbus genomen door het centrum van Sydney. Bij de Royal Botanic Gardens ben ik uitgestapt en vanuit daar een prachtig uitzicht gehad over The Harbor Bridge en The Opera House. Ook hebben de Gardens een enorme populatie 'Flying Foxes'. Ik dacht dat er een paar in een kooitje zouden zitten, maar toen ik ze eenmaal in de bomen ontdekt had zaten ze ook echt overal. Een stuk of duizend dus!
Daarna nog naar Darling Harbor geweest en toen kreeg ik een telefoontje van Cath of ik naar het etentje van Emma wilden komen (vrijgezellenfeest) want er waren een paar mensen niet op komen dagen en ze hadden wel gereserveerd. Daarna zijn we nog uitgeweest, dus het was een geslaagde dag.

Zondag ben ik naar The Rocks geweest om eens lekker te relaxen en over de markt te lopen. Het was heerlijk weer en ik heb lekker bij een cafeetje gezeten. 's Avonds hadden we nog taart, want Amy was zaterdag 3 geworden! Ze zijn in de afgelopen 6 maanden echt zo gegroeid. Als je foto's ziet van die tijd kun je haast niet geloven dat ze er zo uitzagen.:D

Maandag moest ik werken en dinsdag gingen we naar The Blue Mountains. Nou ja, Cath ging op visite bij een vriendin die daar woont en ze heeft mij afgezet. Ook daar weer een hop-on-hop-off bus genomen en prachtige dingen gezien. Met als hoogtepunt natuurlijk The Three Sisters! (Zie foto's)

Woensdag ging ik 's morgens naar The Olympic Park, maar dat viel een beetje tegen, omdat ze de Olympische logo's enzo niet meer mogen gebruiken, dus er waren nog wel een aantal dingen die eraan herinnerden dat er in 2000 een feest was geweest, maar veel niet. Maar toch een leuk dagje uit.

Donderdag heb ik ook gewerkt. Vrijdag gingen we richting het hotel voor 2 dagen. Een goede kamer met een deur naar de kamer naast ons waar Liz, Claire en Ben sliepen. Toen ben ik met de kinderen naar Coogee Beach gegaan (lag tegenover het hotel) om daar even lekker te rennen en te genieten. Het was tenslotte ook een van de laatste momenten dat we even samen konden zijn. Later kwam Cath nog bij ons en hebben we nog gepicknickt. Toen terug naar het hotel om te eten en daarna de kids betijds op bed gelegd. Toen hebben we in de kamer van Liz gezeten met Emma er ook bij en gewoon gzellig gehad.

Zaterdag was dan de belangrijke dag aangebroken! De bruiloft van Emma & Gerry. Toen de kapster was gingen de meiden eerst, omdat die krullen in hun haar kregen. Maar ja toen duurde het nog heel erg lang voordat het ging beginnen en ja Ellen kon nog wel een beetje stilzitten, maar Amy ging al springend en rollend over het bed heen, dus de krullen waren er nog wel, maar wel een beetje rommelig. Later heb ik ze nog even mee naar buiten genomen om even stoom af te blazen, en toen aan het eind mochten de meiden nog een keer voor hun haar en kregen ze er ook bloemetjes in. Toen de kids hun mooie kleding aangetrokken en ze zagen er echt prachtig uit!!! We hebben een leuke dag gehad en ze hebben het verrassend lang volgehouden. Amy crashte om 10 uur 's avonds en moest ik naar de kamer dragen, waar ik haar in bed heb gestopt, maar ze was wel heel lief hoor. Toen ben ik bij haar gebleven. Ellen en Conor wilden niet weg tot het dan ook echt afgelopen was, dus die waren pas om kwart over 11 terug in de kamer. Cath is toen nog even naar het feest gegaan (en kwam om 4 uur terug, hahaha) maar ik ben tochmaar naarbed gegaan. Ik had de hele dag rondgerend met drie kinderen, dus ik was wel moe.

Zondag 6 mei: Mijn laatste dag in Australië! Toch wel een beetje zenuwachtig, maar ook wel rustig, nog verdoofd van alle emoties. Ik realiseerde me het nog niet echt. Op het vliegveld aangekomen bleek ik veel te veel in mijn koffer te hebben en dit keer kwam ik er niet mee weg, dus heb ik uiteindelijk veel achter moeten laten:( Dat was wel jammer, maar alles was materieel en dus vervangbaar. Ik heb nog niet echt iets gemist wat ik dus daar moest laten. Maar het was wel jammer dat we daardoor geen tijd meer hadden om even iets te gaan drinken, want tja ben er toch wel even zoet mee geweest.

En toen was dus het moment aangekomen om afscheid te nemen. Ik was nogsteeds heel erg mat, wat ik erg jammer vond. En dan van de één op andere seconde is het hele avontuur afgelopen, loop je door en weet je dat je ze heel lang niet meer zult zien. Dat was wel een verschil met het afscheid op Schiphol, omdat je dan weet dat je al die mensen weer zult zien als je terugkomt (normaal gesproken dan) maar dat is met Cath en de kids natuurlijk niet zo. Na een vlucht van 28 uur (met overstappen en wachten) kwam ik weer naar op Schiphol, zoals jullie hebben kunnen lezen en ben ik weer in ons regenachtige kikkerlandje.

Alle mensen die ik nog niet gezien heb: ik zie jullie gauw weer en alle andere mensen, ik zie jullie gauw nog een keer:)

Nederlandse groetjes,

xxx Roxanne